Zaletą słuchania muzyki jednego rodzaju jest jednocześnie próżność i zwątpienie, będące konsekwencją porównań. Gust, o którym się nie dyskutuje, to jedno ze znamion próżności. Mając gust stajemy się wyznawcami jakiejś filozofii. A zadaniem filozofii jest podawać w zwątpienie twierdzenia na jakiś temat. To taka sokratejska tradycja, różnicująca rzeczy i pojęcia. Muzyka jest pomiędzy nimi, między realizmem a tajemnicą. Rege dostarcza przykładów aż nadto.